W zbiorze “Naga” Izabela Szolc prezentuje galerię portretów kobiecych. Jej bohaterki to, po kolei, pisarka, która bezskutecznie stara się zajść w ciążę i właśnie dowiaduje się, że jej mąż dawno temu został już ojcem (“Naga”), kobieta związana ze starszą od niej himalaistką (“Kochanka”), córka odczuwająca miłościo-nienawiść do matki (“Córka”), poetka, Sylvia Plath, która właśnie zostaje matką (“Mama”), owdowiała Maria Skłodowska-Curie opłakująca tragicznie zmarłego męża (“Wdowa”), studentka zmagająca się z traumą gwałtu (“Zgwałcona”), singielka zaliczająca wpadkę i rozważająca, czy urodzić dziecko (“Samotna”), studentka związana ze starszym wykładowcą (“Alicja”), św. Teresa (“Święta”), transwestyta, który być może musi wrócić do społecznie akceptowalnego wcielenia, gdy zostaje ojcem ( “Transs’).

“Naga” to literacka esencja kobiecości. Izabela Szolc wyciągając z języka codziennego słowa, takie jak: matka, córka, kochanka, ale też: samotna, naga czy zgwałcona, stworzyła galerie postaci, które opowiadają o swoich próbach poszukiwania siebie, o wysiłku w zrozumieniu niuansów tych ledwo nazwanych uczuć, jakie pojawiają się między dwojgiem ludzi. Czasem chodzi o miłość, czasem o nienawiść. Szolc pisze również o tęsknocie, pożądaniu i samotności, którą można przeżywać, niekoniecznie będąc w pojedynkę.

Bohaterki Szolc mają swoje pragnienia. Niektóre rezygnują z nich. Jednakże to, co wyparte, nie zostaje wcale zapomniane. Tłumione potrzeby budzą się ze zdwojoną siła. Rezultat takich przebudzeń może być nieprzewidywalny.

Uwagę zwracają dwa opowiadania o kobietach znanych z historii: przejmująca opowieść Marii Skłodowskiej Curie, która opłakuje śmierć swojego męża i przywołuje wspomnienia ze wspólnej przeszłości oraz  relacja o Oblubieńcu Świętej Teresy z Avila. Szolc podkreśla kobiecość obu bohaterek, dzięki czemu odbieramy je jako kobiety z krwi i kości i w pewien sposób identyfikujemy z ich doznaniami.

Naga to książka drapieżna i poruszająca. Wsysa emocjami, choć nie brak w niej leniwych marzeń i lepkich snów.

“Naga” przekonuje, że kobiecość ma wiele twarzy, każda kobieta jest jedyna i niepowtarzalna i każda może być bohaterką książki.

Izabela Szolc pisarka, autorka książek: Cichy zabójca, Ciotka małych dziewczynek, Połowa nocy, Opętanie, Jehannette, Lęk wysokości, Hebanowy świat, Wszystkiego najlepszego.

Publikuje felietony i opowiadania w magazynie literackim “Bluszcz”. Nauczycielka kreatywnego pisania w szkole “Pasja pisania”. Wielbicielka męża, kobiet i zwierząt .. kolejność do przedyskutowania.

Fragment książki:

Oczywiście to jest kobieta. Fascynujący jest sposób, w jaki nosi na sobie woń, wyprodukowaną dla zdobywczych mężczyzn. Twarz ma starszą, niźli (dowiem się później) wynikałoby z wieku. Spieczone usta, jakby było jej bardzo gorąco. Jest zima. Śliwkowa pomadka wchodzi w zagłębienia warg jak złośliwa, niemogąca się ułożyć na ciele sukienka. Zwierzę obdarzone rozumem. Kobieta ubrana jest w srebrzystą krótką sukienkę; wąskie tasiemki utrzymują ją na ramionach. Ubranie nie pasuje do niej. Jest zbyt delikatne? Cóż, okazuje się, że miłość może wyróść z zaprzeczeń, z niedostatku.